اینجا دیگر آخر خط است... نفست را حبس کن و از 10 بشمار، به یک که برسی لرزشی شدید همه جا را در بر می‌گیرد و تو از زمین کنده خواهی شد.

مرکز کنترل زمینی در پکن ایمیلی حاوی عکس، پیام و تصاویر ویدئویی برای فضانوردان مستقر در ماژول آزمایشگاهی تینگونگ-1 ارسال کرد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فضاپیمای «شنژو 9» حامل سه سرنشین از جمله نخستین فضانورد زن چین روز شنبه از پایگاهی در شمال این کشور به سمت ماژول آزمایشگاه فضایی تیانگونگ-1 پرتاب شد و روز دوشنبه با موفقیت به این ایستگاه فضایی متصل شد.

  سرعت فرار حداقل سرعتی است که یک فضا پیما باید برای رهایی از دام جاذبه یک سیاره به آن سرعت برسد که البته بر حسب بزرگی و کوچکی سیاره و نیروی جاذبه آن سیاره و حتی جرم خود آن فضا پیما که قصد رهایی از دام جاذبه زمین را دارد سرعت فرار هم به تناسب همین عوامل کم و زیاد می شود و مقداری متغییر دارد و هرچه سیاره بزرگتر و جرم فضاپیما بیشتر باشد سرعت بیشتری برای جدایی از سیاره نیاز است و عکس آن نیز صادق بوده و هر چه سیاره کوچکتر و جرم فضاپیما کمتر باشد سرعت فرارهم به همین نسبت کم می شود. و هرچه سرعت پرتاب فضاپیما بیشتر باشد جسم در ارتفاع و مدار بالاتری نسبت به سیاره قرار می گیرد که از همین مسئله برای پرتاب ماهواره های گوناگونی که می بایست در مدارهای مختلفی قرار بگیرند استفاده می شود.
به طور مثال اگر یک فضاپیما با سرعت 8 تا 11 کیلومتر در ثانیه حرکت کند در یک مدار بیضوی گردش خواهد کرد. اگر سرعت بیشتر از 11 کیلومتر در ثانیه شود فضاپیما از دام گرانش زمین به کلی رها شده و در مداری جدید و اینبار به دور خورشید گردش می کند.
همانطور که در گفته شد سرعت فرار نسبت به بزرگی و نیروی گرانش اجرام آسمانی متغییر است به گونه ای که سرعت فرار بر روی سیاه چاله ها از سرعت نور هم بیشتر است (سرعت نور حدود KM/S 300000 است) و این به خاطر گرانش فوق العاده زیاد سایه چاله ها است و به علت اینکه نوری از آنها به ما نمی رسد نمی توان آنها را در طیف مرئی مشاهده کرد اما اگر سیاه چاله عضوی از یک سامانه دوتایی باشد غول سرخ همتای آن می تواند در آشکارسازی آن موثر باشد . میدات گرانشی بسیار قوی سیاه چاله مقداری ماده از قسمت خارجی غول سرخ در حال انبساط را جذب می کند . وقتی این ماده به سوی سیاه چاله روان می شود به قدری متلاطم است که پرتو X (ایکس) تولید می کند.( غول سرخ ستاره ای است متورم که لایه های خارجی آن منبسط شده و دمای آن نسبت به ستارگان جوان کمتر بوده و سوخت هیدروژنی آن کم شده و رو به اتمام است و ممکن است از طریق یک انفجار نو اختری منفجر شود ).

مدار تبدیل عبارتست از مسیری که در سفرهای فضایی‚ بین سیاره ای از این مسیر برای صرفه جویی در مصرف سوخت فضاپیما ها استفاده می شود چرا که فضا پیماها فقط می توانند تا سقف معینی سوخت را با خود حمل کنند و اگر بخواهند در تمام طول سفر از سوخت خود برای روشن نگه داشتن موتورهایشان و تولید قدرت استفاده کنند و دریک خط مستقیم که نزدیک ترین راه نیز هست به سمت سیاره مورد نظر حرکت کنند سوخت مخزنی و ذخیره ‚کافی نبوده و با کمبود سوخت مواجه می شوند به طوریکه با بودن این مشکلات در عمل نمی توان از این شیوه برای سفرهای فضایی استفاده کرد وحتی فضاپیماها در همان ابتدا برای غلبه بر نیروی گرانش و رسیدن به سرعت فرار تمامی سوختشان را مصرف می کنند تا بقیه راه را بدون مصرف انرژی طی کنند پس چاره چیست.
چاره کار استفاده از مسیرهایی به نسبت دور تر و طولانی تر ولی با مصرف سوخت و هزینه اقتصادی کمتر است در این روش برای رسیدن به سیاره مفروض ابتدا فضا پیما پس از فرار از گرانش زمین در مداری که زمین در آن مدار به گرد خورشید میگردد شروع به گردش می کند پس از آن بر اثر نیروی کشندی زمین که موثر بر فضاپیماست است (نیروی سنگ قلاب) سرعت فضاپیما با سرعت کشندی زمین که بر اثر همان نیروی سنگ قلاب پدید آمده جمع شده و سرعت فضاپیما افزایش پیدا می کند و به مداری بالاتر و بیضی منتقل می شود و موجب دور شدن از خورشید دور می شود . در این بین و طی دور شدن فضاپیما از خورشید درمدار بیضی خود و طبق محاسبات انجام شده توسط دانشمندان در نقطه ای از فضا مدار فضاپیما و سیاره مورد نظر با هم تلاقی کرده و اگر محاسبات دقیق باشد وارد مدار سیاره مذبور شده و بعد از آن فضاپیما با کاستن از سرعت خود به مدارات پایینتر سیاره منتقل شده تا بر روی آن قرار گیرد و بدین طریق و با استفاده از نیروی کشش سیاره زمین و صرف وقت بیشتر و مسافت بیشتر در مصرف سوخت صرفه جویی شده و فضاپیما با مشکل کمبود سوخت مواجه نمی شود .
حتی کاوشگرهایی چون ویجر‚ مارینر و غیره در سفرهایشان به اعماق منظومه شمسی از نیروی کششی سیارات بزرگتر همچون برجیس(مشتری) و کیوان (زحل) برای افزودن سرعتشان استفاده می کرده اند تا در طی مسیر دچار مشکل نشوند.

مدار تبدیل در سفرهای فضایی و بین سیاره ای

نخستین فضاپیمای بخش خصوصی در آمریکا به ایستگاه بین المللی فضایی، آی اس اس، ملحق شده است.
کپسول باربری دراگون متعلق به شرکت اسپیس اکس جمعه به ایستگاه بین المللی فضایی رسید و با کمک یک بازوی روباتیک به این ایستگاه متصل شد.
دراگون نخستین فضاپیمای متعلق به بخش خصوصی است که به ایستگاه بین المللی فضایی متصل می شود.

هنوز چند ثانیه‌ای به روشن شدن موتورهای قدرتمند موشک فضایی اطلس باقی مانده بود. جان گلن در حالی که تلاش داشت با حرکت دادن دست و پای خود در فضای تنگ و خفه کپسول فضایی مرکوری که او خودش آن را فرندشیپ-۷ نام نهاده بود٬ خستگی ساعتها نشستن و انتظار کشیدن را از تن بیرون کند٬ با دقت به صحبت‌های خدمه کنترل زمینی گوش می‌داد و نگران بود که نکند این بار هم به روال دفعات قبل٬ پرواز تاریخی‌اش به تعویق افتد. در دفعات گذشته آب و هوا٬ اشکال در فضاپیما و یا موشک فضایی٬ بارها سفر جان را به عقب انداخته بود اما گویا این بار ابر و باد و مه و خورشید و فلک دست به دست هم داده بودن تا گلن نام خود را به عنوان نخستین فضانورد آمریکایی که سفر مداری به فضا انجام می‌دهد٬ ثبت کند.

مقامات آژانس فضایی چین اعلام کرده اند در بین خدمه پروازی نخستین فضاپیمای سرنشین دار این کشور احتمالا یک فضانورد زن نیز حضور خواهد داشت.

 «نیو هونگ گوآنگ» معاون برنامه فضایی چین اعلام کرد: نخستین فضاپیمای سرنشین دار چین به نام «شنژو-9» تابستان سال 2012 به آزمایشگاه فضایی تیانگونگ-1 پرتاب خواهد شد.

خدمه نهایی این فضاپیما به زودی اعلام می شوند و در حال حاضر دو زن و پنج مرد برای انجام مراحل تکمیلی آزمایش‌ها انتخاب شده اند. زنان برگزیده از بین نخستین گروه واجد شرایط پرواز با جت های جنگنده انتخاب می شوند.

مدیرکل بیمارستان نظامی چین ابراز عقیده کرد که زنان فضانورد از مزیت بیشتری نسبت به مردان برخوردار هستند، چراکه از ثبات ذهنی بیشتر و مهارت های ارتباطی بهتری برخوردارند و راحت تر می توانند با تنهایی در فضا کنار بیایند.

آزمایشگاه فضایی تیاگونگ-1 در سپتامبر گذشته به فضا پرتاب شد و نخستین اتصال موفقیت آمیز فضاپیمای بدون سرنشین «شنژو-8» در ماه نوامبر صورت گرفت. با توجه به اتصال موفقیت آمیز این فضاپیما، پرتاب فضاپیمای سرنشین دار در سال 2012 نیز در دستور کار قرار گرفته است و فضانوردان در حال انجام تمرینات فشرده هستند.